Het daghet in het oosten …*
Datum: ma 17-10-2011. In: Verhaal & Actualiteit
* Eerder verschenen op de website van Entoen.nu op 10-02-2010.
De vertellers komen! Entoen.nu heeft een reuzensprong gewaagd. Vertellerkringen uit het oosten zijn, via hun orgaan het Twentse tijdschrift Vertel eens …, door de Stichting bereid gevonden hun talenten in te zetten voor de canon.
En hoe! Een “Narratieve Canon van Nederland” staat zich maar liefst warm te lopen, met aan de basis volksverhalen. Door professionele schrijvers uitgewerkt, door vertellers voor de klas geschikt gemaakt en naverteld. De leraar krijgt het op een dienblad aangereikt. En zo hoort het ook. Het geheel zal in de vorm van dvd’s verkrijgbaar zijn en als prachtboek worden uitgegeven, beide aan PO en VO scholen van ons land te presenteren. Het blad Vertel eens …, dat zijn vijfjarig jubileum viert, wijdt het eerstkomende nummer aan het megaplan.
Maar wat een reusachtig initiatief om zo de leraar het vertellen van de canon aan te prijzen! Het is overrompelend. Nog geen 2 ½ jaar geleden sloegen minister Plasterk en de Stichting Entoen.nu ferme taal uit over het principe van de scheiding tussen wat en hoe, canon en didactiek. De minister toonde zich zeer erkentelijk voor mijn commentaar in een brief dd. 25 september 2007, maar helaas, “Uw kritiek op de scheiding tussen de canon zelf en de didactiek om haar te onderwijzen deel ik helaas niet, omdat de canon in haar huidige vorm juist vrijheid biedt aan docenten om haar aan te passen aan de eigen situatie.”
Onrealistisch en onhoudbaar vond ik deze aanpak. Bijdragen aan deze website noch brieven aan de NRC vonden echter weerklank. Dat ‘de leraar’ in vertellen sinds decennia al niet meer werd geschoold heb ik op deze website laten zien in “Het ‘didactisch concept’ en de meeslepende verteller”.
Nu er een stoutmoedig plan ter tafel ligt maakt dat ook enthousiasme voor de canon los. Zie de komende Vertel eens … Ik vertrouw erop dat dit project, een samenwerking van Vertel eens …, Entoen.nu, het Meertens Instituut, bibliotheken en het onderwijs, een eclatant succes gaat worden. Geef het een paar jaar, maar dan heb je een unieke infrastructuur van schrijvers, leraren en wetenschappers, gekoppeld aan professioneel vertellend enthousiasme, die hecht genoeg is om de informatiestormen te doorstaan waar onze tijd van profiteert maar bij de overdracht van basiskennis onder lijdt.
Het accent te leggen bij de taal, de taalkunst, in al haar variabelen, is volgens mij daarbij de meest belofterijke route.